İnsanlık 2 Şiiri - Mehmet Yasin Sülüten

Fikrim hücum eder ve
Aklım bilinmezlerde.
İnsan için yerin altını ve üzerini ayıran o ince o kısacık bir kaç saniyelik olay...
Yeri ters düz eden şey bu kadar kısayken
Zaman kısıtlı ve her saniye önemsizken
Bu dünyada insan denen mahlukat, bizler...
Yaşama ne kadar uzağız?
Ölüme ne kadar yakınız?
Kırıldı bütün çiçekler.
Geçti havzalardan, ırmaklardan,
Geçti koylardan, okyanuslardan,
Geçti ve geçmeye devam ediyor milyonlarca insan.
Pervasızca, umursamazca satıyor saniyeleri...
Acaba farkında mıyız ölümün?
Görülebilir bir şey olsaydı Azrail ne olurdu?
Ölmeden, “Allah” diyebilecek miyiz?
Kalbimizden bir damla yaş düştü mü gözlere yaratan için?
İnsan olabildik mi?
Her insanın kıyameti ölünce kopar.
Kıyametimiz kopmadan,
Yerin üstündeki rolümüz bitmeden,
Azrail’i görmeden soralım kendimize;
İnsan olabildik mi?