Insanlik Şiiri - Ebuzer Ozkan

İNSANLIK
Mevlam vermiş toprağa canı,
Yaratmış dünya denen hanı,
Verir nefsiyle imtihanı,
İnsan da insanlık ölmesin,
**
Hani Yunus, hani Mevlana,
Ölür, seni doğuran ana,
Sıra gelecek bir gün sana,
İnsan da insanlık ölmesin,
**
Dünyaya gelen bir bir göçtü,
Çok peygamberler geldi geçti,
Mevlam bize bir ömür biçti,
İnsanda, insanlık ölmesin,
**
Toprağı yorgan gibi sermiş,
Dağları deryaları varmış,
Canıda cananıda vermiş,
İnsanda, insanlık ölmesin,
**
Ölüm vermiş, Allah’ım dağa,
Döneceğiz elbet toprağa,
Fakir olsan, istersen ağa,
Yeterki insanlık ölmesin,
**
Fanidir dünya, ömür fani,
Ölüm nerdeyse, bulur seni,
Bir nesil gider, gelir yeni,
İnsan da insanlık ölmesin,
**
Ölmesin insanlık, insanda,
Üç günlük dünya denen handa,
Emanettir sendeki canda,
İnsanda, insanlık ölmesin,
**
İnsansan, benzersin atana,
Şükür et seni yaratana,
Kanla döndü, toprak vatana,
İnsan da insanlık ölmesin,
**
Ölüm var, hayatın başında,
Bahar içinde, var kışında,
Yaşar kimide yüz yaşında,
İnsan da insanlık ölmesin,
**
ŞAİR EBUZER ÖZKAN 30/11/2016