İnsanlık Şiiri - İsmail Çörekçi

Manayı yitirdik, bitti insanlık,
Her şeyim maddiyat, pul diyor bana,
Sen hükmet, o bir gün biter sultanlık,
İnsanı yeldiren çul diyor bana,

Ruhsuz şeytan olmuş, çıkmış yolundan,
Yinede çok mutlu, mesut halından,
Düşersen dönüpte tutmaz kolundan,
El açmış durma ha gel diyor bana,

Devirde, zamanda bundan ibaret,
Bir çıkış aradım yokmu işaret,
Şahsına münhasır var ise davet,
Geç kalma yerini al diyor bana,

İstedim araya çekeyim duvar,
Bir elim gel diyor, diğeri kovar,
Bu kadar değeri yiyen canavar,
Açılmış iştahı kal diyor bana.

Çörekçiyim hey hat! vay gele başa,
Nafile bu çaban, tümüyle boşa,
Vel hasıl gerçektir, gitmez hiç hoşa,
Gelinen son nokta zul diyor bana,