Kopardın gülü soldu
İnsan ölünce miadı doldu
Kargalar geldi leşe kondu
Bitmeyen hazine insanlıktır
Dost bilip dayama sırtını
Hor kullanma bildiğin rıhtımı
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta