İnsanlık... Şiiri - Kadri Atmaca

insan müsveddeleri
yağdırın da görelim o melun
hicran yağmurlarını durmadan
fitnece sürse de

akıt da gitsin sağanak sağanak
elbette bu göğüs son damlaya dek dayanacak
hem de tüm sabrıyla
hoşgörü damına sığınarak

ıslanırsa yürekleriniz belki
zamanla yağmur da kirinizi temizler
ortaya çıkar tüm cellâtlığınız
o zaman da vakit çok geç artık
bizim de düzelir belki
bu buruşuk halimiz hemen
ruhumuza nüfus etse de hüsran
asla vazgeçemem!

vazgeçmem ki
değiştirilmesin kaderimizin birliği
siz istemeseniz bile
yalnız sizde kalmayasınız
tek yönlü kardeş savaşımların da
dönmeyesiniz Habil’le Kabile

yeter artık
bitsin bunca çevrilen Alicengiz oyunu
ey milletim
titre de uyan artık sende şu ipnozdan
sen ki insanlığı zulmün pençesinden almışsın
sen ki yakıp yıkmışsın zorbalığı
şimdi kaldır da gitsin kökünden
asırlardır kan kusturan
şu vampir haçlı heyulâsını

elbet görecekler sende ki o saf insanlığı
cani ruhlu hisleriyle
elbet bir gün doyacaklar vampirler
elbet bir gün derslerini almaya da gelecekler
dikileceksin top yekun karşılarına
iman yüklü görkeminle

yeri göğü tekbir şahlandıracak
kokuşmuş beyinlerden kahpe kurşunlar çıkartılacak
yıkılacak tek tek fesat yuvaları o zaman
bin pişman dizilecekler bir bir önünde
elbet önünde diz çöküp de yalvaracaklar
şehitlerimizden medet isteyen
çocuk katili ruhlarıyla

senin insanlığın belirleyecek her şeyi
sarılacaksın hakkın ipine
asla böbürlenmeyeceksin
kinlenmeyeceksin de affedici olarak

işte o gün “Türk’ü” anlayacak insanlık
sırtlarını sıvazlayarak
sadece o insan güruhlarına üzüleceksin…

(20.10.2013) AZAP…