İnsanlık Şiiri - Yasemin İzmir

Küf kokan puştluğun yolculuğu
Yıkılmış viran
Babilin Asma Bahçelerine uzanıyor
İnsanlık can çekişiyor
Zifiri karanlığın
Kadınlık timsali erkekleri
Kıvırtıyor
Lût kavmi dirilişinde
Erkek yürekli nazlı dişilerin
Salınma zamanı asma bahçelerinde
Vurdun mu sözün üstüne
Susturacak
Kalıbını basarak
Kımıl gibi
Çiğ süt emmiş
Sığ bitirimlere pranga vuracak
Mehter Marşı eşliğinde
Peşrev tutuşacak insanlıkla
Şanlı geçmiş
Yere yapıştıracak sırtüstü yüzsüzleri
Bir katre kalsa da özünde adamlık ve kadınlık
O kan uyanacak
Yüreklilik destanı yazacak
Özün içinde saklı
Erlik-dişilik
Namussuzluğa dur diyecek
Tekmil verilecek
İnsanlık onurlu doğuma gebe
Aydınlığın karanlığı boğacağı
Parçalayacağı günler adımlanmakta
Fecrin arslanları
Güneşe selam duruyor
Uyan artık
Ey insanlık