Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
BUNU ANLAMAK İÇİN HERŞEYDEN ÖNCE İNSAN OLMAK LAZIM...AMA BU DEVİRDE SADECE İNSAN GÖRÜNÜMÜNDE YARATIKLAR VAR DÜNYADA...OYSA YARATILANLARIN EN KUTSALIDIR İNSANLAR FAKAT KIYMET BİLEN YOK...YOK...YOK...SADECE GÜN BULUP GÜN YİYEN...HAKKI HUKUKU BİLMEYEN...BİRER ROBOT BİRER YARATIK DÜNYASI OLDU BU DÜNYA...MALESEF İNSANLIK ÖLMÜŞ AĞLAYANIDA YOK BAŞIMIZ SAĞOLSUN...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta