İnsanlığın Yokluğu Şiiri - Kadir Çimenyemez

Yürüyorum, karanlık… Issız…
Gökyüzü, kırmızıya yakın bir siyah…
Bu siyahı biliyorum,
Kalbimin ritminden tanıyorum.
Ölü bir bebek dünyaya getirmek gibi,
Acının tarifi yok.
Mezarda bedeninin ateşler içinde yanması gibi,
Geçen ömür bir harabe,
Bir hiç.
Kim anlar o annenin halinden,
Kim çare olabilir acısına?
İnsanlık bir hiç,
İnsanlık bir yalan,
İnsanlık bir menfaatçi...