temel attım her kezin gönlüne
sıva tutmadı hiç kimsenin duvarı
taş üstüne taş tutmaz
taşlaşmış sa her kez
insanlığın değeri ne
insan yaradılış ta duygusunu yitirmişse
yarada nın suçu ne
suç arayacak sa her kez işlediği suça baksın
gönül koymasın kimse kimseye
gönlü kalmadı hiç kimsede
taşlaşmış sa gönlün
her kezin gönlü taş tutar
sevilmediysen bu dünyada
yada sevecek birini bulamadıysan
aç kalbini kendine göster
korkma en azından kendin den korkma
kendin acıtamaz kendine ettiğini
hiç kimse acımaz sana edileni
insanım diye geçinme
ettiğin insanlığın eseridir bunlar
Kayıt Tarihi : 16.6.2014 22:02:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Ceyhun Falay](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/06/16/insanligin-yok-olusu.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!