İnsanlığın Ölümü 2 Şiiri - Ahmet Kemal

İNSANLIĞIN ÖLÜMÜ

2

Bu kentin ortasında kol geziyorken ölüm
Beyaz bir kan fışkırır göklere doğru
Çığlıklar karışır kurşun seslerine
Bunu anlatmak için kıyamet ne kelime
Ardından bir kum fırtınası başlıyor
Her şey karışıyor birbirine
Et ve kemik parçaları uçuşuyor göklerde
Kavuşarak iniyor yere beton blokları
Ölüm bürür gözlerin binlerce
Üstü başı toz toprak bir zavallı çocuk
Ölüm gezinir hor yerde dört koldan
Ne olduğunu anlamadan başlıyor diğeri
Ve diyor çocuk nerde annem nerde babam
Secde etmiş bu evler neden birbirine
Nerde kardeşim nerde abilerim nerde
Neden kıyamet kopuyor burda neden