İNSANLIĞIN OKULU YOK
Ön Söz ve Şiir Ömer TURAL
İnsan, aklıyla değil; vicdanı, merhameti ve duruşuyla insandır.
Bugün dünyada sınıflar çoğalmış, makamlar artmış, diplomalar duvarları süslemiş olsa da; insanlığın özü eksilmiştir.
Okullar bilgi verir ama insan olmayı öğretmez.
Makamlar yetki verir ama adalet fısıldamaz.
Kalabalıklar büyür ama merhamet küçülür.
Bu şiir, işte tam bu çelişkinin ortasında yükselen sert bir çığlıktır:
Bilginin okulu çok; insanlığın okulu yok.
İNSANLIĞIN OKULU YOK
Ömer TURAL
Gördüm, her makamın sınıfı var da,
Neden insanlığın okulu olmaz?
Aklı var sanırsın, ruhu yok onda,
Benzetsem hakaret; hayvan da olmaz.
Kendi gölgesinden korkan kalabalık,
Bir lokma menfaate düşen alçaklık.
Kitap yüzü görmeden eden hocalık;
Bu cehalet insana asla uymaz.
Vicdanı sönmüşe söz değmez artık,
Yüzünde insanlık gölgesi eksik.
Döner her rüzgâra, menfaat kesik,
Bunun dersini verecek okul yok.
Dünya makam dolu, insanlık yoksun,
Bir çift doğru söze bin itirazın.
Cahile konuşmak boşuna, yazın:
Asıl düşman; insandır, yoldan çıkmış çok.
Ömer Tural
Kayıt Tarihi : 8.12.2025 19:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yorum : “İnsanlığın Okulu Yok”, insanlığın körelmiş yönüne tutulmuş bir aynadır. Menfaatle eğilenlerin, cehaleti süsleyip hocalık taslayanların, vicdanı susmuş kalabalıkların eleştirisidir. Şair, bilgiden önce ahlâkın gerektiğini; eğitimden önce karakterin önemli olduğunu vurgular. Bu yönüyle şiir, topluma yüksek sesli bir uyarıdır: İnsan insan olmayı unutursa, hiçbir makam onun eksikliğini gideremez.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!