İnsanlığın Kaybolan Ayak İzleri

Doğruyu eğrinin üzerine koyduk,
Eğri doğruldu

Boğucu bir görgüsüzlüktü,
Köşe dönme zihniyeti

Hangi köşe nasıl dönülecekti?
Dönerken kuralsız vefasızlık oldu.

Erdemi terk edeli insanlık böyle oldu.

Gösterişçi, yağcı ve fırsatçılıkla
Demlenen baş tacı
Dürüst, içten ve bilgili insanlar
Dipte kaldı

Çürüyordu şimdi,
Dara düştükçe, düşen düşükler

Dört mevsime ev sahipliği yapan gökyüzü,
Misafiri insana bu geçişte acaba ne söyler?

Düşünmeden okuyup ama gibi davrananlar,
Hayatı okumadan düşündüklerinde,
Önlerine çıkan ilk çukura yuvarlanırlar.

Ruhunda esin olmayana ne öğretebilirsin ki
Kendi gibi olmayana gözleri bile karanlık gelir.

Eskiyi canlı tutarak,
Yeniyi öğrenmekte geç kalmazsak,
Geleceğe gidenlere öğretmen oluruz.

Sadakat ve vefayı kaybetmeseydik;
Avlanırken tüneğine tünemiş
Uyuyan kuşları vurmazdık.

Hangimiz bilerek doğduk ki
Bilmediğimiz için sevgi ve ilgi ile av aradık,
Avlanması gerekenleri vuramadık

Tutumlu olmak biraz inatçılıktır,
Müsrif olup israfa sebep olmak ise küstahlıktır.

İnsan ki bir ideale sahip olmalıdır,
İdeal ki birinin kötü emellerine alet olmamaktır

Bir başkasının ruhunu iyileştirmek için,
İyiliği deri gibi işlemeli,
Düşmanlığı uzaklaştırmalıdır.

Komutanından mahrum kalmış ordu gibidir,
İradesinden mahrum kalmak

İdeali olan insan evrenseldir.

Görgü insanı taklit etmeden uyumlu,
Ham insan uyum sağlamak yerine
Taklit edendir.

İnsanlığın ayak izleri kaybolmuştu,
Yeni izlerde de insanlık

Çam ve sedir ağacının
Ne kadar dayanıklı olduklarını,
En şiddetli soğuklarda öğrendik,
Zorluklar karşısında
Yıkılmadan durabilmeyi öğrenemedik.

Israrlı bir inatçılığın,
Takıntılı bir bencillik olduğunu,
Ya geç öğrendik ya da hiç öğrenemedik,
Mücadele ile inatçılığı
Birbirinden ayırt edemedik.

Düşmanlığa dostluk yerine
Erdemle cevap vererek,
Erdeme karşı erdem gösteremedik.

Sözler gerçek, eylemler ciddiyse
Dünyanın her yerindesin,
Değilse kendi yurdunda bile yoksun,
Gerçek söz ve ciddi eylemler karşısında,
Sen ata binerken, karşındakilerin
Yulara eğildiğini görürsün.

Otlar ayakların altında hep eğilirler,
Otla ama ot olma, rüzgâr gibi eğerler.

Önder Karaçay