Şu dağları görüyormusun?Dedi adam,bir yandan da işaret parmağı ile ta uzaklardaki dağlarının ardını gösteriyordu.
Belki dedi."Çok adamlar yaşıyor oralarda da bizlere benzeyen çok adamlar"ve gözleri daldıp gitti adamın,çünkü hiç memleketini terk etmemişti.Çünkü memleket,namus demekti.
Başka dünyalar düşündü adam,başka hülyalar kurdu.Sonuçta insan, insandı.Vatanın elbet bir hududu vardı ama insanlığın hududunu biliyordu,insanlığın hududu gönülden gönüle geçen güzel duygular ve
İnsanlığın hududu yine insanda var olan,insan
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta