Her zaman dolunay olunmaz ki
ayın her haline bürünmeli insan
Yüreğine yaklaştıkça
artmalı gel-gitleri…
Memleket kokmalı teni.
Ellerinde Mehmet Amca’nın nasırları…
Toprağını kendi çap(b) asıyla işlemeli.
Ektiğinden toplayabildiği
mahsul kadardır insan.
Gözlerinde Ayçiçek bakışı…
Gücü kendi yüreğindeki güneşi
Olmalı ki…
Hayatın haçlı seferlerinden
yüzünün akıyla çıkabilsin insan.
Olympos’da oturan bir kibrin,
köleliğinde yaşayan halkı olur insan.
Kibrin ki…
İnsanı yükseltebileceği mevki:
Bir elin beş parmağından
orta parmağın yüksekliği kadar…
Aşk dediğin…
Gerçeğe yüklediğin düşlerinin karesi.
Nedense hep yalnızlıktan şikayetçidir insan.
Gel sen…
Gerçekten düşlerini çıkarıp
Var olanı sev…
10.01.2005/İstanbul
Hülya ŞimşekKayıt Tarihi : 10.1.2005 20:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Ya siz?...
Okunası bir şiir dostu tanıdığımı biliyorum:)
Kutlarım!...
TÜM YORUMLAR (3)