İNSANLIĞIMDAN UTANIR OLDUM
Herkesin derdine çare aradım
Kendi dertlerimi soran olmadı
Dost dedim sana bastım bağrıma
Dostluğumun değerini bilen olmadı
Nasıl insanız biz neden köreldik
Çıkarımız uğruna insanlıktan olduk
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta