İNSANLIĞIMDAN UTANIR OLDUM
Herkesin derdine çare aradım
Kendi dertlerimi soran olmadı
Dost dedim sana bastım bağrıma
Dostluğumun değerini bilen olmadı
Nasıl insanız biz neden köreldik
Çıkarımız uğruna insanlıktan olduk
Kime can dediksek canımızdan olduk
İnsanlığımdan artık utanır oldum
Söylesem dertlerimi kimler anlar ki
Sevginin sırrını bilen acaba kim olur
Bahçemde derlesem sevgiyle bağı
Yolunda ölecek dost bulunur mu
Gezen kimler bilir bu aşkı deryayı
Gözüme bağladım iplikten bağı
Yoluna örmüştüm sevgiden ağı
Senden bir umut beklesem olur mu
Ben insanım diye düştüm yollara
Beklerim bir sevgi bulurum diye
İnsansan bak sevgili dağdaki yara
Yaramı sarmaya dost koşan olur mu
Veli (Şiir baba)
Kayıt Tarihi : 23.2.2015 17:49:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!