İnsanlığımdan Utandım Şiiri - Bedirhan A ...

Aşkı yazmak uğruna,
Ne kalemler tükettim tüketmesine de..
En büyük aşkın,
Yaradan aşkı olduğunu bilememişim..!
Önce aldığım nefesten,
Sonra okunan ezandan utandım...

Kadını yazmak uğruna,
Ne sayfalar yaktım yakmasına da..
Kadının aşktan önce anne,
Annenin cennet olduğunu unutmuşum..!
Önce aşk arayan gözlerimden,
Sonra kaybettiğim cennetimden utandım...

İnsanlığı yazmak uğruna,
Ne silgiler bitirdim bitirmesine de..
Oyuncaklarına bomba düşmüş çocukların,
Kan kırmızısı göz yaşlarını görmemişim..!
Gazzede yetim kalmış insanlığın feryadını,
Çığlık çığlık ölümleri duymamışım..!
Filistinde dinmek bilmeyen insanlık yarasını,
Bir mendil olup sarmamışım..!
Kobaniye insanlığın utancı sinmiş,
Haykıra haykıra silmemişim..
Haksızlığa karşı susan dilimden,
Şairim diye kalem tutan ellerimden,
Onca ölümü görmeyen gözlerimden,
Önce vicdanımdan,
Sonra insanlığımdan utandım...
İnsanlığımdan utandım...