İnsanlığımdan Ne Kaldı

Her gün değişmiyor acılarla uyanıyorum
Günahsız bir değil yüzler cana yanıyorum
Barışa kardeşliğe susadım kan içiriliyorum
İnsanlığımdan ne kaldı ki artık utanıyorum

Herkes herkese düşman uzak duruyorum
Hiç hak etmediğim ağır sözler duyuyorum
Yaşamak zor geleceğe hayal kurmuyorum
Bende mi yanlışlar toplanmış bulamıyorum

Çok yaralar aldım kimseye güvenemiyorum
Herkese bir acı yüklenmiş hiç gülemiyorum
Dertlerle uğraşırken kimseleri sevemiyorum
Yürekte nasır oldu kimseye gösteremiyorum

Bu vahşeti insan yaptı ondan kahroluyorum
Şerefsizlerin yürekleri yok insan saymıyorum
Bu dünya masumlara göre değil sanmıyorum
Kötü günler çok gördüm sabrımla duruyorum

Şimdi yalan dolan çoğalmış hep aldatılıyorum
İki yüzlü yalaka dalkavuklar çok katlanıyorum
Hem kar yok zarar çok düşmanları kovuyorum
Ah bir doğru görsem karşımda dost oluyorum

Göz gördü kulakta işitti ölümleri yok oluyorum
Yüreğim yandı aklım hiç almadı inanamıyorum
Acılara sevinenler varsa kardeşim demiyorum
Her şey unutulur insanlığımı hiç unutmuyorum