İnsanlığım Senle Şiiri - Mustafa Turhan

İnsan olan her yaradılan, her zaman ve mekanda, gözünün gördükleri ile irtibatlı olduğundan, gözün gördükleri gönlü etkisi altına aldığından,o görüntülerin adeta cariyesi durumuna düşmektedir. Gözün bu yansıtması sonucu insan, türlü - türlü baskın düşüncelerle karşı karşıya kalır. Bu baskın tutucu zihniyet, muvakkat olarak seyir eden hakk yolcularını oyalar ve yönünü değiştirmeye çabalar, caziptir çünkü o görüntüler, al benisi zirvededir. Bu gözün alıntılarını gönüle yazmamak, veya gördüğü gibi değil de, olduğu gibi gönüle kazımak, orada izini alıkoymak ve o hali ile orada tutmak içinse; İnsanın; nerede olduğuna geçmesi, silkinmesi, amacını gözden geçirmesi, asıl tefekkürünü devreye geçirmesi, kendinden neyin istendiğinin gibi güzelliklerle o bataktan, o kuyudan, o halden çıkması gerekir kanaati ile, dile gelenlerin bir kısmı bunlar. Tenkitlerinizi belirtirseniz sevinirim. İnsan oğlu işte, Kendini var zanneder ve varlik zanneder hayir hayir öyle değil. Madem varsın bu varlığını ebedi devam ettirsene, yi...............biri çıkar kalbine fısıldar.