Osman Karadağ 1 - İnsanlığım Sana Sevdam ...

An gelir Güneş açar düşüncelerimde Pırıl pırıl arzular Kulaklarımda iyot kokulu dalgaların sesi Birde ıslık düşer dudaklarıma Makamını dahi bilmediğim şarkılardan. Gider de giderim Arzularımın götürdüğü yere kadar. Kimi zaman kara bulutlar kaplar benliğimi İçimde tufanlar kopar Göz bebeklerimin önünde çıldırmış koşuşmalar Birde yıllardır gördüğüm rüyaları yorarım İster istemez, Tarif bile edemediğim... Sinerim sinerim Ta tanıyamadığım yanlarıma kadar. Kah umursamam dünyayı Öylesine vurdumduymaz, Savaşlarmış, talanmış, sömürüymüş, Hastalıklardan ölen çocuklar... Film izler gibi izlerim umursuz Öylesine hissiz, donuk Kutupların buzulları kadar. Sonra birden başlar içimde isyan Birden tüm çirkefliğimle başlar küfürler Ağzım dolusu kadar. Önce kendime, Sonra kimler nasiplendiyse... Lanet ederim çaresizliğe, Kahrederim böyleliğime... Ederde ederim Kendimden dahi nefret edene kadar. İşte böyle bir hal Gelinciğim Buysa yaşamak insanca? İnsan değilim... İnsanlığım; Sana sevdan kadar 17.11.2009