İnsanlığa Rağmen (Irak Hâlâ Yanıyor…)

font face='Comic Sans MS' color='black' size='0,5'

-Irak’ın İşgali Üzerine-

Kulak verin bu ahâ, işitin feryadımı
Gönüller buz kesilmiş, üstünde kayılıyor.
Utandım insanlıktan, unutmuşum adımı
“Medeniyet” adına canlara kıyılıyor.

Silgiler kalemlerden önce bitiyor dostlar
Bülbüller diyarında baykuş ötüyor dostlar
Mermiler cana düştü, canlar tütüyor dostlar
Kan kokusu pazardan göklere yayılıyor.

Ameller cılızlaştı, sevgi kurur ırakta
Dostlar dostluğa inat sessiz durur ırakta
Zalimler mazlumları toplu vurur ırakta
Irakta insanlığın gözleri oyuluyor.

Iraklının yıllardır yazı kışı yanıyor
İhtiyarın hayali, gencin düşü yanıyor
Kuyular alev almış, gözün yaşı yanıyor
Cızırtısı ta kuzey kutuptan duyuluyor.

Coniler insanlığa gülmeyi unutturdu
Yaşayıp eceliyle ölmeyi unutturdu
Çocuklara sevgi ne, bilmeyi unutturdu
Unutturdu umudu, bu bana çok koyuyor.

Müstemleke aşığı despotlar gülüyorlar
Yüzsüz “medeniyet”in adıyla bölüyorlar
Iraktaki çocuklar ecelsiz ölüyorlar
Cesetler yığın yığın, yığın bir sayılıyor.

Tagutun uşakları, dünya müstekbirleri
Bir gün sizi boğacak, ruhunuzun kirleri.
Mazlum zalime esir, kalûbelâdan beri
İnsanlar ölüyorlar, el sanır bayılıyor.

Bağrımızı yakıyor anaların figanı
Her savaş sefalettir, kazanç ne kârı hani?
İkisi ruhsuz cellat, ikisi de zır cani
Her iki yamyamın da emrine uyuluyor.

Ağıtlar yazılıyor, feryadın ucu arşta
Aynı vahşet yaşandı Urfa, Antep, Maraş’ta
Yamyamlar kan içiyor, gönüller karakışta!
Ah! Bu zulme gözyaşı akmaya koyuluyor.

Başlara taş, gönlüme kar yağıyor, ırakta
Uçaklardan nur değil, nar yağıyor ırakta
Yarına dünden daha zor yağıyor ırakta
Irak’ta ecdadımın mezarı soyuluyor

Bombalar sağnak sağnak, cesetler yığın yığın
Düşünsene, değer mi verdiğine aldığın?
Göz yaşında boğulup, Arasat’ta kaldığın
O zaman göreceksin baş nasıl eğiliyor.