İnsanlığa Dokunmak Şiiri - Ahmet Tığlı

Dokunmak ne kutsal duyguymuş
gözucuyla birbirimize
kin saçan yüreklerin gözleri
hâlâ bakmıyor insansız mesafelerin boşluğuna
kirli maskelerinin ardından
gülleri koklayışını kıskanacağız bülbüllerin
donacak ellerimiz sıcak yaz akşamlarında
göğsümüzde söndüreceğiz o en ateşli aşklarımızı
devrim diyecekler buna aşkın devrimi
uzaktan seviştiğimiz çocuklarımız
taşıyacak dünyamızı virüssüz yarınlara
yoksulluğun öğütüldüğü
acımasız bir değirmen olacak bu değişim
yoksulluk ayıp değil
dünyanın tepelerinden kirli sular gibi akan
sefalet ayıp...
Duygular!.. Kör duygular!..
Çıkın kuytu çukurlarınızdan kırıldı aynalar
yedi düvel tarumar.
Koca kürekler yetmeyecek sefaleti süpürmeye
sefaletiniz çocuklarımıza miras
içinizde büyüttüğünüz kin ve nefret koronaları
tüm virüslerden de beter.
Çölde suya muhtaç bir deve hörgücü
bıraktınız insanlığa
sevgi susuzluğunu arayan
siz tüm canlıların düşmanları
bir küheylanın sırtından atılır gibi
atıldınız dünyamızdan
insanlığı per perişan ederek
tüm insanlığın ahını alarak...

Ahmet TIĞLI 8.04.2020

..