İnsanların türlü yaraları var

Ne gemiler yaktım.

Ama yine de ne alev salyaları, ne köze dönmüş odun parçaları

Ne tesadüfen oradan geçerken yangına yakalanan

Ancak kısa bir metamorfozdan sonra yakma işine katkı veren rüzgar

Bana “ sen kimsin” diye sormadı.

Öyle ya şarkıyı çalan bendim. Kırbaçlarla dövülen insanları bir tünelde hapsedip onların iniltisinden müzik üretiyordum. Bunlar güzel günlerdi.

İnsanların türlü yaraları var.

Adına ne denirse densin hangi huzur verici

Hangi neşeli çaba acıyı sözlüklerden çıkarır

Bütün yaraları sarar hangi yalanlar