İnsanların Hasetine Hasretim..!

Gece karanlık,korkuyorum...
Fırtınalar ard arda üşüyorum.
Güneşe değil gün ışığına hasretim...
Özgürlüğe,değil doğaya.
İnsanlığa değil,canlıya adama insana.
kusura değil kötülüğe,
Istıraba alıştım,işkenceye hasretim...
Hakarete değil değere saygıya,
Özleme değil,sevgiye.
Aşka değil tapınmaya hasretim...
Bu çölde bir yudum suya,
Soğukta nefesine hasretim...
İnancıma şüpheme değil,
Sana,kokuna,çoluğuna çocuğuna hasretim...
Sazına sözüne,ekşiyen yüzüne,
yazına imzana,bir evet sözüne hasretim...
İnançlı gözlerin,eriten bakışların,
Ateş gibi yakan öpücüğüne hasretim...
O vakur tavrına,inanılmaz sabrına,
O mutlu yarınlara..
Beni sarıp sarmalayan,beni benden alan
O bebek kokuna Hasretim...
İnsanların hasetine hasretim...