Sahi neydi bizi içi boş et parçaları olmaktan alıkoyan?
Başta ruhumuz sanırdım bunu.
Derin duygularla bakan bir çift göz sanırdım.
Nasıl da normalleştiriyoruz her şeyi?
Ben normalleştirmezdim. Belki de bundandı bir çift göze bu denli anlam yükleyişim.
Bundandı belki de tüm saf duygularımı, iyi niyetlerimi onları böcek gibi ezecek yaratıkların ayaklarına serişim.
Utanın! Hiç ettiğiniz sevgimden utanın!
Benim de mi düşüncelerim olacaktı,
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?
Devamını Oku
Ben de mi böyle uykusuz kalacaktım,
Sessiz, sedasız mı olacaktım böyle?
Çok sevdiğim salatayı bile
Aramaz mı olacaktım?
Ben böyle mi olacaktım?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta