İnsanların Eşrefi -2- Şiiri - Cihat Şahin

İnsanların Eşrefi -2-

Muttakiyken, insanların eşrefi
Bilmeyenler, ırklarıyla övünür
Rab verirken, ancak kula şerefi
Cahil kesim, hala buna sevinir.

Âdem iken, tüm beşerin atası
Din bilmezler, fırkasıyla avunur
Bu hususta, bariz iken hatası
Gece gündüz, yanlışını savunur.

Yokken inse, ırkçılığın faydası
Ekser zatlar, sarılırlar hep ona
Aynı paydan, mamul iken paydası
Gafil kısım, dikkat etmez hiç buna.

Faziletle, olunurken özel kul
Ahmak grup, gasbederler bu hakkı
Muttaki’ye, denilirken güzel kul
Bu anutlar, yeğliyorlar na-hakkı.

İlim ehli, vakıf iken şu işe
Avam kesim, hiç durmadan zırvalar.
Mesul zatlar, dur demezse gidişe
Zırvalara, makam olur zirveler.

Son derce, mühim iken bu konu
Ne yazık ki, pek gelmiyor gündeme.
Ayet, hadis, kınıyorken çok onu
Diyor çoklar: “Bu gerçeği sen deme!”

Cihat ŞAHİN
24.02.2024-İZMİR