İnsanların Aynası Şiiri - Gürsel Çopur

kuluçkada insanlık mahmur mevsimde
esintiler her iklime gebe..ne muamma!
sarmalanmak isteyen dakikalar ellerde
yumruk merhameti ana kuşa havale
bakamadım bu yufka heyecana,gözüm yaşlı..
sahi,aldananlar mı ağlar kaldırımda?
iyilik mi dilenciliğin raporudur
bir ziyaret, menfaat midir bahçede
cıvıldaşan kanat sesi yok iken..
neftî aranırsa renk baharatçısında
bardaktaki zerrâtı kim sezer
ey dostâne zamanına yaslandığım dost..!
sekerât ırmaklar çağıldamayınca
inleyen bulutların aksi sargıda
mesh ediyor bilinmedik duvarlarında
bakan göz neye hasret yaşamakta..
bir şurup arar fakir anam yavrucuğuna
kapılarda maddi külfetin hain bakışları
yeri öpen eteklerin figanında bin ızdırap
gölgesi olmayan çarıklarda
desen arasan ne hacet..
bacası olmayan müphem odalarda
bir resim çizmek kaleme ne sunar..!
himmet bastonuyla avuçlarsın hayatı
kırışık alın hürmetine bir damla..
ah nasıl anlatırsın hal dilini çehrelere
taş taş üstünde kalmaz sonra
sana vaad edilen külçe miracın
ter sıcaklığı ertelenmiş hediye
busesi renk çırpmıyor balkonlarda
akıtılan sabır gözyaşına her şey rasat..

Gürsel ÇOPUR