İnsanları yalnız bu şehrin

İnsanları yalnız bu şehrin,
Ne yaptıklarından habersiz!
Bencil kalpler göğüslerinde,
Gözlerini de hırs bürümüş!

Bizim oralar böyle değil, dinle!
Şimdi kırlarda çiçekler açar,
Rüzgârların koynunda serin ovalar,
Mis kokar köylü çocuklar!

Evlatlarının yolunu gözler nenem…
Bilmez ki onlar İstanbul’a alıştılar,
Masum değil ki hiçbiri artık!
Bomboş bakışlar, yalancı gülüşler…

Bu şehir,
Bu kalabalık şehir,
Öldürmüş hislerini,
Herkesin…