Hayat içinde görüp tanıyor sandığım,
İnsanları tanıyamamak süpriz oldu.
Görüp de benim doğru sanıp inandığım,
İnsanları tanıyamamak süpriz oldu.
Ben böyle insanları görmeseydim keşke,
Adem oğlu değişmiş hayat olmuş laşka.
İnsanın içi başka olmuş dışı başka,
İnsanları tanıyamamak süpriz oldu.
Kimi kızıyor kavga edip döğüşüyor,
Olmadık insanlar seninle eğişiyor.
İnsanlar bukalemun gibi değişiyor,
İnsanları tanıyamamak süpriz oldu.
Gördüğümüz insanlara hemen inandık,
Biz dış görünüşüne aldanıp kandık.
Biz safız herkesi kendimiz gibi sandık,
İnsanları tanıyamamak süpriz oldu.
Yusuf ne yapacağını inan bilmiyor,
Artık birine güvenmek değer bulmuyor.
İnsanlar bir çeşit olmuş güven olmuyor,
İnsanları tanıyamamak süpriz oldu.
Kayıt Tarihi : 4.10.2024 14:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!