İnsanları sevmek Şiiri - Mehmet Çoban

Sevgiyi yudumlamalısın
Hayatın her köşesinde
Yalnızca şiirlerde
Yalnızca şarkılarda
Yalnızca söylemlerde değil

Sevgi hayattır,
Sevgi hayatındır
Varsa gönlünde
Varsa yaşamında
Sonuna kadar yaşatmaktır

Görünce
Fakiri garibi
Yoksulu yetimi
Bakmadıysan,
Bakamadıysan ona
Tiksindi isen,
Yüzüne bakmaya
Yanından bile geçemediysen
Kalbinde, sözünde söylediysen
Ey insan seni seviyorum diye
Ne çıkar hayatına yansımadıysa
Doyuramadıysan onu
Kendi yediğinle
Teselli edemediysen
Onu tüm sevinçlerinle
Tüm üzüntülerinden
Arındıramadıysan kendin gibi

Haberin yoksa
Köprü altındaki yetimlerden
Onları sömüren insanlardan
Çetelerden güçlerden
Alıp çekemediysen onu
Kalbindeki, sözündeki sevgiyle
Engel olamadıysan acı kaderine
İnanılır mı ki, dilindeki sevgiye

Ülkem, ülkem dediğin
Anadolu yaşarken acıları
Avrupa köşelerinde
Lüks villalarda yaşarken
Şen kahkahaların ve neşenle
Alkışlarla ruhun satılırken
Her şeye rağmen, ülkene rağmen
Ödüller üstüne ödüller alırken
Aklına gelmiyorsa varoşların
Kahkahalarla kadeh tokuştururken
Ülkenin, garibanların sırtından
Parsa toplarken
Pohpohlayıcılarınla yükselirken

Yanında değilse
Ülkenin garibanları
Kaderine terk edilen insanları
Yetimleri, fakirleri
Köprü altındakileri
Hakkın mıdır ki,
İnsan sevgisinden söz etmen

Kim inanır sana
Senden başka
Yardakçılarından başka

Bir köpeğe
Bir kediye bile
Verdiğin değer kadar
Değer vermemişsen
Köprü altındaki yetimlere
Fakirlere, öksüzlere
Evlerinde bile
Zulüm görenlere
Kim inanır senin sevgine

Bir köpek öldürüldü
Bir kedi öldürüldü diye
Boy gösterirken her yerde
Kendini tatmin ederken delicesine

Sormazlar mı?
Her gün öldürülen çocukları

Sormazlar mı?
Yetimler, garibanlar
Niçin yok dilinde
Şovlarında diye?

Demezler mi?
O zaman
Güzel söylemlerinde
Söz etmek niye diye?
İkiyüzlüler gibi,
Sözü başka
Eylemi başka diye?

Ortalığı velveleye vermişsen
Ateş düşünce yüreğine!

Hissetmezken insanların
Yüreklerindeki ateşi! ..

İnsanlar, çocuklar
Yoksulluk ateşinde yanarken
Elindeki viskinle söndürürken ateşini
Ancak kendini aldatırsın, oyalarsın
İnsanları seviyorum diye

Sevginin
Umut olduğu yerde
Umut taciri olmak
Sevgi cambazlığı yapmak
Ortalarda dolaşmak
Yalan sözlerinden
Çıkar sağlamak
Sevgiden uzak
Sevgisizliği yaşamaktır
Bencilce, sorumsuzca! ..

Sevmek sevdiğinle birlik olmak
Acılarında, yokluğunda hiçliğinde
Başkaldırmak bütün zorluklara karşı
Onları kaderine terk edenlere karşı
Hayatın onların hayatı olmalıdır
Kendi hayatına karşı

Eğer sevgiden anladığın

Güzelleri sevmekse
Güzellikler içinde

Zenginliği sevmekse
Zenginlikler içinde

Bencilliğini sevmekse
Bencillikler içinde

Ve insan sevgisini
Bunları kazanabilmek için

Rahat bir yaşam için
Söyleminle, sanatınla
Ticarete çevirmişsen

Sende yalan
Sevginde yalan
Hayatında yalan

Ve sen
Yalanlarıyla oyalanan

Sevgiden
Gerçeklerden
Uzak,
Bir zavallı
Fakir ve garipsin

24.10.2005-İzmir