İnsanları Artık Umursamıyorum

İNSANLARI ARTIK UMURSAMIYORUM
ÇİÇEKLERİN SOLAN GÜLÜŞLERİNİ DÜŞÜNÜYORUM,
ARILARIN YORULMAK BİLMEYEN CILIZ KANATLARINI ÖNEMSİYORUM.
YAĞMURLARIN TOPRAĞA OLAN HASRETİNİ DÜŞLÜYORUM,
BAK DENİZ GÖZLÜ DİLBER'İN SAÇLARI DAĞILMIŞ
RÜZGAR HER TELİNİ USULCA
ÖPE KOKLAYA TARASA DİYORUM.
ASUMANIN MAVİ SEDİRİNDE
BOYLU BOYUNCA BİR BULUT SERİLMİŞ GÖRÜYORUM,
ÖZGÜR KANATLARIN SEVDALI ÇIĞLIKLARINI DİNLİYORUM.
AŞK'IN EN SAF HALİNDE VÜCUT BULMUŞ Bİ İKLİM YAŞIYORUM,
AH SÜKÛT-U HUZURUM!
RENGİ SOLMUŞ TÜL PERDELERİNİ ARALIYORUM.
GÖNÜL PENCEREMDEN İÇİME SÜZÜLEN IŞIĞI ELİYORUM
SEN KAL DÜNYA SENİ İSTEMİYORUM!
GÜN IŞIĞI ŞİFA OLACAK SÜVEYDAMA HİSSEDİYORUM.
GÖNÜL KÖŞKÜMDE BÂDELER AKAR KATRE KATRE,
ÂB-I HAYAT MI KEVSER Mİ ADINA NE DERSEN DE!
KALEMİME SÖYLENMEMİŞ SÖZLER FISILDIYORUM,
KELÂMLARIMIN GÖZLERİ AMA DİLLERİ LÂL BİLİYORUM.
ŞİİR ŞİİR BAKIŞAN AŞIKLARIN VUSLATINI DİNLİYORUM,
İNSANLARI ARTIK UMURSAMIYORUM...