İnsanlara Benzemeli İnsanlar

Bulutların kahrı incitti gülü,
Yağmurlar rahmetini esirgedi çiçeklerden.
Güneş kızılca kıyamet kustu,
Toprak yarıldı öfkesinden.

Adalet atıl kaldı,
Zulüm sevinçten keyfe daldı.
Sabır taşı çatladı düşünceden,
Nankör kıs kıs gülmekte daim.

İlim, bilim şaşırdı,
Mugalâta rüzgârından.
Kültür, sanat, edebiyat,
Bütün umutlarını bitirmiştir heyhat.

Ne olacak diyenlere,
Gülüyor olacakları bilenler.
Kimi dertten büzülüyor olduğu yere,
Kimi kahkahalar savurmaktan…
Bu böyle olmamalı,
Canlanmalı bütün canlar.
İnsanlara benzemeli insanlar,
Hayvan dediğimizde bir insana;
Üzülmemeli hayvanlar.