Oturdum ağacın dibine bi elimde sigara bi elimde kahve
Kucağımda da laptop vardı etrafı dinliyordum bi yandan
Bi yandan da yazı yazıyordum birde çevreyi gözetliyordum
Heryer cıvıl cıvıl dı
Sevgililer geçiyordu el ele kol kola birde aileler geçiyordu
Bebek arabalarıyla mutluydu insanlar sevdikleriyle birlikte
Bende mutluydum onları izleyip bişeyler yazabiliyordum
Bana ilham veriyorlardı ama hiç birinin bundan haberi yoktu
Ne kadar güzel birşey değil mi
İlham alıp başkalarından bişeyler yazabilmek
İnsanı ne kadar mutlu ediyor anlatamam ancak yaşamak gerekir
Bu duyguyu hiç bişeyle değişmem çünkü beni mutlu eden tek şey bu
Kayıt Tarihi : 20.7.2011 11:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Çağrı Kayalıdere](https://www.antoloji.com/i/siir/2011/07/20/insanlar-ve-ilham.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!