İnsanlar ve Hayvanlar Şiiri - İbrahim Yı ...

Dünya ne bana kalır ne sana kalır
Dünya, dünyaya da kalmaz
Kıyamet var
Mahşer var
Vicdan merhametin aynasıdır
Ateşe düşen İbrahim neden yanmaz?

Bu alemde hiç kimse, kimse için ;
Yaşamaz
Uyumaz
Yemez, içmez
Ölmez
Başkasının mezarına girmez
Başkasının hesabını Rahmana vermez
Hal böyle iken
İnsanoğlu bu gerçeği niçin idrak etmez.

Herkes kendi dünyasında yaşar hayatını
O dünyanın ruhunu çok az insan bilir
Bütün mesele hayatın finalidir
İnsanlar melek değildir
Bazı insanlar melekten üstündür
İşte o insanlar eşref-i kamildir
İman yoksunu insan sıradan beşerdir
Adeta yaşayan kokmuş bir leştir
İşte bazı insanlara hayvan denmez
Zira bazı insanlar hayvandan derece olarak daha aşağıdır.

Hayvanlar dilsiz dostlarımızdır
Bir lokma yeter dost olmaya
Hem sırtını denersin hem de yüzünü
İnsanoğluna dünyayı ver doymaz
Tam bir madrabaz
Nasipsiz insanlara sırtını dönemezsin
Nasıl güveneceksin Brütüs'lere.
Rahman;
Nefes vermiş
Nimet vermiş
Hayat vermiş
Mal mülk vermiş
Yine de iman ettiremezsin şükürsüzlere.

Hayvanlar mı insanalar mı
Daha dost ve güvenilir derseniz
Temkinli yaklaşımla
Hayvanlar daha dost derim
Rahmana baş eğmeyen
Serbest günlerinde şükretmeyen
Asi kalpli insandan
Fazla bir şey beklenmez
Putunun gölgesinde
O asi başı
Asla rabbine secde etmez.

Ocak 2023