İnsanlar Sevgilim! Şiiri - Kemal Atsız 2

Ne zaman aklına bir sevmek gelse titrersin, korkarsın
Sallanınca bir salıncak çocuksu umutlarla,
Aklına bir sevmek gelir
titrersin, korkarsın.

Umudu tükenmiş insanlar görürüm bazen,
pervasızlardır genelde
ve bir hayli geçimsiz.
Ne zaman akıllarına bir yaşamak gelse;
Çok üzülürler, ölürler.

Çarşamba geceleri yürüyüşe çıkarım,
Nice barların önünden geçerim,
İffeti tükenmiş insanlar görürüm bazen camlarından,
Ne zaman akıllarına bir köpek gelse,
Kaçarlar onlar, hızlıca koşarlar.

Bazen yenice giren insanlar görürüm içeriye,
Bazıları çıkar gözbebekleri titreye titreye,
Şeytan gelirse sol köşeme şer getirmeye,
Beynimde bir çiçek olup birden açarsın.
Giremem derim ona; gökte Allah, sevgilim yerde sen varsın!

Ne zaman bir sen gelse aklıma,
yaşamak gelir esasında;
Anadolu bozkırında koşmak gelir,
Kuş olup kaf dağı zirvesinden uçmak gelir!

Ne zaman bir şiir gelse aklıma;
bir deli gelir,
Bir taş gelir,
Bir getirmek gelir,
Bir ben gider, bir sen gelir.