İnsanlar Mevsimler Misali Yaşar

İNSANLAR MEVSİMLER MİSALİ YAŞAR
İnsanlar mevsimler misali yaşar
Her günün bahar sanma Neşecan
Farkında olmazsın karakış basar
Sonra ah vah edip yanma Neşecan

Kimi gün bir rüzgar eser dalına
Kimi gün dağ nehir çıkar yoluna
Bilinmez ne yazmış mevlam alına
Her açan güneşe kanma Neşecan

Bir fırtına kopar bazen gönlünde
Kararır dünyan gecen günün de
Umutlar tükenir biter ömrün de
Her yerde kendini anma Neşecan

Gençlik ve güzellik bakidir deyip
Hülyalara dalıp gönül eğleyip
Hakikat ehlini duyup görmeyip
Düşler sokağına dalma Neşecan

Hayatın anlamsız akışlarında
Dikenli çalılı yokuşlarında
Bir kibir saklı bakışlarında
Güngelir kimsesiz kalma Neşecan