Dağınık göçmen dedi;
Büyüdüğüm şehrin sokaklarında
Bir zamanlar sıcak poğaça kokardı buz gibi sabahlar
Şimdi kan,barut
İnsanlar insanları kırdı.
Buz gibi aynı ama.
Büyüdüğüm şehrin zamanlarında
Uyuya kalmak ne büyük zevkti
Şimdi korkuyla uyanıyor çocuklar
O da uyumuşsa
Kendinden büyük herhangi bir akrabası sağ kaldıysa o da
Yarını bilmemeyi anlatamıyorum dilinizde
İnsanlar insanları kırdı kardeş
Nasıl denir bu dilinizde
Kayıt Tarihi : 14.1.2015 13:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!