Malı mülkü var, ama insan olmamış.
Çalışmış çabalamış, haram bilmemiş.
Bir lokma ekmekle, bir ömür sürmüş.
Yüz yaşına da gelmiş, insanları tanıyamamış, insanlar insan değil.
Dostum dediğim bir yılanmış.
Gerçek bildiklerim hep yalanmış.
Yıllar bir gözyaşı olup da kaymış
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Devamını Oku
Nurlu ihtiyarın yanaklarında.
Yapraktan saçını yerlere yaymış,
Sonbahar ağlıyor ayaklarında.
Süzüyor ufukta bir kızıl yeri,
İçi karanlıkla dolu gözleri;
Güzel bir anlatım tebrik ederim.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta