İnsanlar Hayalkırıklığıdır Şiiri - İrem ...

Dönüp duruyor başımda böyle dünya
Dışındayım bu gezegenin sanki rüya
El verdi Rabbim dokunup hissetmek için
Diğer elim sanki benim değil ayaklarım boşlukta

Rüzgar dolanıp duruyor saçlarımın arasında
Gerçek gibi yüzümü ıslatan damlalar adeta
Göz gözü görmüyor sis bulutunun içindeyim
Herkes var gibi ,neden yapayalnız histeyim acaba?

Birileri gülümseyerek geliyor,hançeri arkasında
Sakladığı sadece o değil, ölüm saati sanki alnında
Gözümün önünde aynalar kırıldı,bakıyorum sadece
Küçük parça yüzlerde kan izleri,dün karıştı yarına

Düşlerimde aynı yer nöbet tutmuş kalbim boşlukta
Hava ayaz mı ayaz üşümüşüm ay haziranda
Üzerimde beyaz bir elbise kefeni anımsatmakta
Doksan yaşına da gelsem, gözüm kara toprakta .

Ay bile küsüyor,göremiyorum karşımda katlarla
Uzaklık mı yakınlık mı ? Nedir bu mesafe açımda
Pişmiş aşa dökülmüş soğuk su gibiyim
Karışmıyorum, uyum sağlayamıyorum insanlara

Zehirden kaçar gibi kaçar mı insan insandan ?
Anlamadım ki bir türlü
Sıfatlarla süslenmiş ,saçma sapan bağları da
Bilinç altı nedir?belki bilinç üstüne ulaşılan harita
Daha sağıma inanmadım,sağım soluma bakmakta

Geç bre geç sana yeşil ışık yandı yaya
Kırmızı çizgiydi artık ışıklı yol insanlara
Bir kıyamet kopsa aydınlansa bitse bu fani dünya
Geldiğimiz yer belli,kaderimiz ezeldenmiş oysa
Gidecekseksek gidelim işte öyle bir anda …

Yükselir ordan bir deyyus hangi yüzle gideceksin ?
Günahkar bellemiş kibirlenip güvenip kıldığı namaza ,
Ağzından Allah kelamı eksik olmayınca gösteriş olmadıysa
İmanın Tekbirin bir ise neden girersin kul hakkına…

Bir beni bir de haddimi bildim,fani dünyada
Kader dedim,sitem etmedim bir defa da olsa
Kimseyi yargılamadım bakmadan hayatıma
Kendimi ölümüne eleştirdim,sağ çıktım savaşımda…

Kavgam da benim düşman da benim bana dostta
Kula sıfat eklemedim yaslanmadım hiçbir sırta
Her kapıdan geçmedim bilmediğimi sorguladım da
Çok boynu bükük döndüm,
En çok severken,yenildim feda ederken ömrümü
Güvendiğim zaman en yakınlarıma …

Dolduğunu görmemek için bakmadılar gözlerime
Çıkar bürümüş menfaatçi zihnini en dediklerimin de
Baktım ki hayat böyle ekleme yapmış beni kendine
Sildim aile kardeş tutku sevgi kalp gömdüm tarihe