İnsanlar görüntüye bakarak hep karar verir oldular
Şekilci olduklarından
Her fırsatta şu gönlüme vurdular
Kırılmadık yerimi bırakmadılar
En çok da yüreğimi
Kimse bilmez yüreğimdeki inci tanelerini
Anlatamadım onlara kendimi bir türlü
Bunun için hep az konuşmayı tercih ettim
Konuşmadığım içinde, ağzımda ne olduğunu hiç bilmediler
Kendilerinin ki gibi, hep zehir akıtır sandılar
İki kelam edip fark etmediler ağzımdaki balımı
Konuşmadan nasıl ifade edecektim ki kendimi
Seviyorum diyemedim kimseye
Bu nedenle beni, çok sevgisiz ve gaddar bildiler
Bakarken, ne bakıyorsun, hiç mi bir şey görmedin dediler
Kapattım gözlerimi
Bu seferde kör müsün dediler
Sandılar ki güzeli, iyiyi sadece gözler görür
Tavırları da çok şımarıktı
Unuttular bendeki kalp gözümü
Onlar hep iyi oldular, bense hep kötü
Yoruldum insanlardan, yoruldum kurallarından
Siz kurallarla yaşayın
Kül’özü de yaşasın kuralsız
Kemal’eren/Kemal Berk
Kemal Berk
Kayıt Tarihi : 11.4.2020 22:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!