Ölümlü bir dünya için çamurlaşan
Onca insanın varlığına tahammül etmek
Çok zor geliyor bize…
Öyle çok insanlık biriktirdim ki
Hiç bir zulmünüz beni zehirlemeye
Ve beni benden etmeye gücünüz yetmez
Düşman ya arkadan vurur ya da
Arkadan kuyunuzu kazar
Ancak en son kazdığı kuyuya kendisi düşer
Herkes çıkarı olan kapıya bekçi köpekliği yapar
Her karanlığı aydınlatan bir ışık vardır
Mühim olan o ışığın belirdiği noktaya yürüyebilmektir
Yılmak yok/yaşamak için zalimin zulmüne direnmek gerek
İnsanlar el eleler
Kardeşçe halaylarla kavgaya tutuşmuşlar bak
Bu coşkuya kim kayıtsız kalabilir ki...
Yüreğim daima yekpare halklar için çarpacak
Zeytin dalı uzatmalıyız birbirinize
Dostluk çoğalsın/Kardeşlik barış sağlansın
Savaşlar bitsin/ Gelecekte çocuklar aç kalmasın…
Kayıt Tarihi : 25.10.2018 21:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Derya Avşar](https://www.antoloji.com/i/siir/2018/10/25/insanlar-el-eleler.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!