/insanlar diyorum/sesim/
sesim!
kendi sesim, alay ediyor benimle
oturmuşum, bir gece vakti
insanlar! diyorum, çınlayan kulağım! bir serseri
gölgeleri hayaletleri korkutan, insanlar!
pencerede; cama yapışan yüzüm
-karanlıkta gördüğüm-
insanlar diyorum!
çığlık çığlığa kargalar
aç fareler
kavgaları büyürken yanıbaşımda
kirli bir su olup akıyorum aklıma
sesim! bu gece asılacak olan
öp!
ve sarıl hiçliğime
ve dudaklarım, kuru bir yaprak sersemliğinde
insanlar diyorum!
sesim alaycı, bedenime kusuyorum
kelimenin anlatamadığı
siyah mürekkebe damlayan! sesim!
çürümüş! kokuyorum
onur yaşar
Onur YaşarKayıt Tarihi : 17.12.2012 18:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)