İnsanlar Çok Çirkiler Şiiri - Timur Üzel 2

Bir büst.
Dizlerim göğüs kafesimde.
Dikilmişim iki beton blok üzerine.
Ben nefes alırım şehrin ortasında.
Şehirin Sokakları,
kollarımda doğurur
her sabah bir güneş.
Ben uyumadan uyanırım kör bir sabaha.
Ve bağırırım avaz avaz
İnsanlar çirkin,
Kediler bıyıklı,
Köpekler sadık...
Bir insan sesi ayak diplerimde
Of be kardeşim
İnsanlar çirkin
Kötü,katil,hırsız,yalancı, illet

Ben demir.
Ateşlerden harlandım var olmak için
Bir insanın ellerinde.
Ben cehennem sanmıştım doğuşumu.
Ki asıl ateş bu şehrin göbeğinde.
İki ayaklı..
Yürüyor her gün
Geçiyor önümden.
Dik dik bağırıyorum.
Sesim binaların pervaz diplerinde.
İnsanlar çirkin,
Ağaçlar yeşil,
Çiçekler yalancı sevmelere hediye.
Bir insan sesi,
Sırtımdan dolar içimdeki boş mahzene.
Of be kardeşim
İnsanlar çirkin
Kirli,düzenbaz,hilekar,zillet

Bir dilenci çocuk.
Kaç gündür sırtı beton duvarda.
Oturur bir karton parçası üstüne.
Gözlerinde bütün insanlığa küfür
Geçenlerin çoğu zengin.
En çok parasız olan
Bir kaç kuruş bırakıyor avuç içlerine.
Ben o dilencinin yüreğinde.
Ses benim dilimde.
İnsanlar çirkin
Anneler cennet
Annesizlik cehennem
Bir dilenci sesi
Gökyüzünden şimşeklenir tepeme
İnsanlar çirkin,
Çirkin insanlar,
Çirkin çipçirkinler...