İnsanlar Acıdan Hatırlarlar Birbirlerini

Seni yalnızlıkların içinde buldum yalnız
Gitmedi yalnızlığımın üstündeki gölgeler
Beklesem gelir miydin bilmiyorum
Beklesem bilmediğim yerlerde yalnız
Beklerken gelen yalnızlıklar içinde
Bir yalnızın suretini almıştım yalnız

Aslında insanlar acıdan hatırlarlar birbirlerini1

Seni köşebaşı sokaktaki cafede gördüm
Üstünde kırmızı bir manto
Elinde bir demek kasımpatı
İğrenç kokuyorlardı
Benim sana vermediğim her şey gibi
Benden ve senden hariç her şey gibi
İğrenç ve dayanılmazdı

Dışarıdan bakınca güzel insanlar tımarhanesine benziyor bulunduğun şehir1

Ben yattığım yerden seni bırakamam
Gelemem peşinden bağırırım
Duymazsın çünkü değilsin yanımda yalnız
Yalnızım çünkü sen yoksun
Yalnızım sen düşsün
Yalnızım sen hep birlikte gittiğimiz
Aradığımızsın yaşam boyunca

Görmeyince insan daha güzel seviyor.