İnsanlar Şiiri - Mehmet Ali Eröksüz

İNSANLAR

İnsanları deşt eyledim
İnsanlarda yalan da var
Her gördüğüm dost eyledim
İnsan donlu yılan da var

İnsan vardır insan tavlar
İnsan vardır gafil avlar
İnsan var it gibi havlar
Amma asil olan da var

Kimisi kin bulaştırır
Ortalığı karıştırır
Kimisi küs barıştırır
İnsanları bölen de var

Kimisi kokuşmuş kirden
Kimine bakılmaz nurdan
Kimi uzaklaşmış ardan
Namusuyla kalan da var

Kimisi var kara bağlar
Ah eyleyip özün dağlar
Kimi yokluktan kan ağlar
Sefa sürüp gülen de var

Kimi her gün para sayar
Kimisi soğanla doyar
Kimi vardır banka soyar
Arar isen talan da var

Kimi hiç ter dökmemiştir
Hiç dert cefa çekmemiştir
Bir tek fidan dikmemiştir
Ham meyveyi yolan da var

Kimisinde çoktur hile
İnsanlara verir çile
Kimi doyar haram ile
Haram helal bilen de var

Arsızlar gün eder günü
Bu mu ki dünyanın sonu
Menfaat oldu mu konu
İnsanlığı silen de var

ERÖKSÜZ’de insan diye
Demeyin bu sözler niye
Her baş eğilir secdeye
Boşa namaz kılan da var