İnsanlar tanıdım birbirinden uzak…
Nice insanlar
Kimi sevgi dolu
Kimi nefretle yüklü
Sevgisiz kalmışlar
Güler yüzlü ve ağlayan
Gözleri ayrı bakan, nice insan tanıdım.
Mavi, yeşil, kahverengi, siyah
Gözleri ayrı bakan, nice insan
Nefret ettiklerim oldu içlerinde
Ve delice sevdiğim
Sevgisini aradıklarım
Yüzünü görmek istediğim
Yine de sevdim hepsini aslında
Sevdim insan olduklarından
Ne de olsa hepsi insandı…
Kayıt Tarihi : 17.5.2007 12:42:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
1992'den
![Deniz Su](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/05/17/insanlar-80.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!