İnsan nevi, çok muhtelif, hep beraber yaşıyor,
Kimi kavi kimi aciz, o farka çok, şaşıyor,
Aciz gönle, damla düşse, kabı almaz taşıyor,
Kavi gönül, dağlar kadar derdi olsa taşıyor.
Kimi hain, kabuk tutmuş yaraları kaşıyor,
Hatta kendi; hayat-memat, menfaate, koşuyor,
Kimi de var, Hüda deyip kendisini aşıyor,
Hatta yükü, derd-i insan, öyle dağlar, aşıyor.
Kocaeli
26.10.2011
Kayıt Tarihi : 27.10.2011 11:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Mühim olan insan olmanin erdemine, olgunluguna varabilmek, bunu anlayabilmektir.
Bu güzel siirinizi 10 puanimla kutluyorum.
Selamlar.
saygılarımı sunuyorum....
TÜM YORUMLAR (13)