İnsanlar Şiiri - Emrah Koçer

Her gün sabah olunca uyanırlar uykudan
Bakınca aynaya o izi görür insanlar
Bazen bir korku bazen zamansız bir kaygıdan
Hüzün dolu ağlayan yüzü görür insanlar

Ekmek ve işi için günlerce savaştığı
Gece gündüz demeden yorulup çalıştığı
Gelip geçen her türlü acıya alıştığı
Yaprak dökümü dönen güzü görür insanlar

Kimi yaşlanmış kimi delikanlı taze genç
On sekizi dolmadan aşık oluyor en geç
Sende yaşa birini beğenip gönlünce seç
Aşkı meşki edayla nazı görür insanlar

Uykular bölünür hep gecenin bir yarısı
Saçları düşer bir yaz günü buğday sarısı
Gözleri simsiyahtır sanki kömür karası
Sevip aşık olduğu kızı görür insanlar

Gün gelir duygulanıp ağlarda bir köşede
Dertleri dolu verir tam yetmişlik şişede
Hicranlar kapısı bu bir vefasız gişede
Hüzünler yazar şair,bizi görür insanlar