Sokağa çıktım, birden ürktüm.
İnsanları telaş içinde gördüm.
Hepsi de bir koşuşturma içinde,
Dünya telaşı sarmış insanları,
Çeşit çeşit dertli insan gördüm;
Kimi koşturur, işine yetişmek için,
Kimi umursamaz dünyayı, yaşamak için.
Kimi geçim derdinde,
Kimi zevk eğlence peşinde.
Kimi birilerinin kuyusunu kazar,
Kimi Hakk’a koşar, kula etmez nazar,
Kimi ise yalanlar üzerine bir dünya kurar.
Bu insanların ömrü hep böyle geçer,
Kimi Hakk’a, kimi Batıl’a koşar.
Ulviyetinden habersiz yaşar insanlar,
Hani nerede, en çok kazananlar?
Sen sen ol, ey et kemik yığını;
Seni yaratanı çok iyi tanı.
Kayıt Tarihi : 13.10.2005 01:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!