İnsanlar Şiiri - Ufuk Işık Şanal

Seslendim dağa taşa
Aslında boşvermişliğe ,samimiyetsizliğeydi haykırış
Duyduğum sadece sesimin yankısıydı
Daha sonra sustum
Siyah beyaz fotoğraflara baktım
Arkadaşlığı vefayı içtenliği aradım
Anıların rafında gezindim
Delicesine gücüm yetene kadar
Kırlarda koşarcasına
Arkama bakmadan rüzgarla yarışırcasına
Oysaki savrulduğumuzun farkında değildik
Zamanın girdabında
Dünya değirmeninde öğütüldüğümüzün
Neleri almış götürmüştü bizden
Sinsice fark ettirmeden
Gece sabah rutininde
Akrep yelkovan kıskacında
Yüzlerde türlü türlü maskeler
Söylenenlerin çoğu boş gereksiz kelimeler
Duygudan yoksun soğuk cümleler
Kalabalıklarda hep yalnız insanlar